-
1 brakować
brakować (3. Pers -uje) (G) fehlen, mangeln (an D);brakuje tam wody es mangelt dort an Wasser;brakowało nam informacji es fehlten uns Informationen;brakuje mi sił mir fehlt die Kraft;brakuje mi ciebie ich vermisse dich, du fehlst mir;niczego mi nie brakuje es fehlt mir an nichts;nie brakowało chętnych es mangelte nicht an Freiwilligen;tego tylko brakowało das fehlte gerade noch;niewiele brakowało, a doszłoby do wypadku es wäre beinahe zu einem Unfall gekommen
См. также в других словарях:
tylko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}spój. {{/stl 8}}{{stl 7}} łączy zdania współrzędne lub ich części o treściach skontrastowanych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie zabrał się do pracy, tylko położył się spać. Nie kupuj masła, tylko margarynę. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
brak — m III, D. u, N. brakkiem 1. blm «fakt nieistnienia czegoś, nieobecność, niedostatek» Chroniczny, dotkliwy, zupełny brak. Brak apetytu, sił. Brak czasu. Brak gotówki. Brak zainteresowań. ◊ Z braku, w braku czego «wobec tego, że czegoś nie ma; nie… … Słownik języka polskiego
za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… … Słownik języka polskiego